دلقک سفسته بازی برِ این سینه? چاک
دل من با همه مظلومی آوایش بود
مهره? شاهِ نفَس را به هر آهی بفروخت
حلقه‌? عصمت تنازی یارش برُبود

در آسمانِ صافِ چشمانت اگر من سخت می گردم
آخر ، همینجاها من آن موعود را ،آن روز، گم کردم

آقای قاضی! من برای جُرمهای تازه ام حتا

چتر ساخته دست آدماست
و سایبانش هم مصنوعی ست
چه کسی میتواند چتری و سایبانی

شاعر خانه ی دوست
شاعر کوچه باغ عشق
وارث آب وخرد
که از باغ ملکوت
بالا رفت
از آفاق ازل آمده بود
وتا اقصای ابدی رفت
گرچه از مردم کاشان بود