حصرنابودی
وقتی این عــــــــالم جهّـــنم میــشود
حصرنابـــــــــــودی مُسلّـــم میــشود
فتنه می جوشد ز آب وخـاک وسنگ

هرگزخشک نمی شود
پیراهنی را که به بند نگاهم

چنان دورم که دور از انتظارم
نشسته بغض تلخی در دو تارم
پرم از شوره و شب های فایز

ای کاش دوست داشتنت حدو مرز داشت
که من می توانستم مرزها را بشکنم
تا بیشتر دوستت بدارم
ای کاش دوست داشتنت حدو مرز داشت