بادی سرد برگهای بید های مجنون را آشفته میکرد.تکه های ابر در پهنه آسمان مسابقه میدادند .مهتاب همچون قایقی در دریای شب از ساحل تکه ابری میگریخت و در لنگرگاه تکه ای دیگر پهلو میگرفت و نور نقره ای رنگش را بر سطح آب رودخانه و زمینهای حاصلخیزش می پراکند.در سرمای نسیم رخت بر خویش برکشیدم و به او نگاه کردم به الهامی که در نگاهم زندگی جاری میکرد و در طول رودخانه ای که با امواجش نغماتی موزون بر ساحل مینواخت راه میپیمود .او گفت:ای خداوندگار من چگونه تو را در لطافت شب دوست میدارم ،به ماه نظر میاندازم و صورت تو را آنجا در خواب میبینم.تو در معشوق منی،و تو در قلب منی ،هرگز مگزار تهی گردد دلم از تو...او گفت:به من نظر داشته باش،به راهنمایت و از او عشق را طلب کن ،من میتوانم بتو آرامش و آسودگی روح را عطا کنم..گفتم ای در قلب من ترانه زندگی بمن عشق بورز و مرا آسایش ده..او لبخندی زد گفت:صبور باش ،اگر چه دنیا همه از تو میاویزد تا خویت را بهم آمیزد اما صبر داشته باش ..آه که تو خوب میدانی که شادی والاترین چیز در زندگی توست .اما من به تو میگویم که تمامی نزاعهای بین تو و دوستانت حاصل ناشکیبایی و بی صبری توست .اگر بردبار باشی آنگاه زندگی برایت بیشتر آموزش در بر دارد. گفتم ای پوشانده قلبم را عطر نگاه تو ..با من از عشق بگو ..گفت عشق آرزوست و آرزو یک احساس است .بنا بر این هر آنگاه که احساسی عمیق بر تو مستولی میشود تو چیزی را آرزو میکنی..عشق در حقیقت مطلق است اما مفهوم آن در ارتباط با آگاهی فرد تفاوت میکند .هیچ کس شایستگی ندارد که ادعا کند روح به درجه ای از کمال رسیده که دیگر جای شگفتی برایش نمانده باشد ،عشق را از مجرای عقیده ظهور نمیکند از مجرای عمل ظاهر میشود مرجعیت و مقام نمیشناسد فبلکه موضوع دریافت است و فعالیت ،شرط رشد ایجاب میکند که تمام وجودت را ذر راه عشق هر آنچه با روحت سازگار است فدا کنی ،بالاترین درجه شادی از طریق درک کردن و همکاری آگاهانه با قانون الهی اکتساب میشود این عشق است که راز زندگی را برای اذهان به ارمغان میاورد و ما را قادر میسازد تا شکوفا شویم .قانون عشق همه آنجه را که برای رشد کردن و بلوغ معنوی نیاز دارد بتو عرضه میکند ،حال اگر آرزوی عشق داری ،پس تلاش کن این را درک کنی که تنها راه کسب عشق از طریق دادن عشق است ،هر چه بیشتر بدهی،بیشتر میگیری ،و تنها راه دادن عشق این است که آنقدر خود را از آن پر کنی تا از تو لبریز شود و به مغناطیس عشقبدل شوی .هدف از عشق خدا بالاترین شکل آفرینش است و تو باید بدانی که عشق فرد نیز برای همیشه در تقلای نمایان کردن بالاترین شکل خلقت  است تا بدان وسیله عالیترین آرایش نظام اکتساب معنوی را برای روح فراهم کند. ای بشر چشمانت را باز کن ،و همواره در جستجوی عشق باش،آنگاه اسرار را میاموزی،اما احتیاط کن چون جستجوی فرشته عشق کاریست بس خطر ناک مگر اینکه خودت را از اراده و خلوص انباشه کرده باشی .او میتواند هم تو را نابینا کند ،هم به تو عظمت ببخشد ،اگر قادر باشی عشق را در تمامیتش ببینی ،همه چیز را خواهی دانست و گرنه تا ابد در این جهان تاریکی  زنجیر خواهی شد،

بوسه ای از پروردگار به نگارستان زندگی نازل میشود .بوسه های او اغلب خراشی بر جای نمیگذارد مگر بر قلب .اما اگر تو گوشه خرقه او را نبوسی ،پس او چگونه بوسه هایت را بتو باز گرداند؟ با اطمینان کامل میگویم که اگر اینچنین نکنی مجبور خواهی شد از برای عشق پروردگارت قلب خود را ببلعی و بمیری...این عشق است..عشقی که همه چیز را زیبا میکند ..با عشق زندگی پر از شکوه و سربلندی بسوی ابدیت غلطان است،صدای نغمه ایپر از عظمت که قدرت این را دارد که قلب شنونده را بر بالهای عقابهای بلند پرواز اوج دهد..آنجا  که بر فراز این جهان خاکیست.....

او به سوی بیدهای لطیف روانه شد که در تاریکی در مقابل بادهای سرد تاب می خورند...