دوش با شمع بگفتم که چرا خاموشی
شمع با آه و فغان گفت که نورافشانم
نور من بهر عنایت به ضعیفان باشد
تو کجا،شمع کجا، خنده ی مستانه زنم

 

دلم تنگه مثل ابرای تیره

تویه حسی مث زندون اسیره

تـــو از احساس من چیزی نمیدونی

که داری بی خودی من و می رنجونی

یه امشب جای من باش جای اونی که چشماش به در خشک شد ولی عشقش نیومد

یه امشب همسفر باش مث من در به در باش جای اون که ب دنیا پشت پا زد

 

گوش بده به حرفام امشب اگه خوابی اگه بیدار

این جدایی تا ابد نیست برو به امید دیدار

اگه یه روزی دل تو ، تنگ گریه های من شد

وعده ما کنج حسرت ، زیر سایه سپیدار ...