خانه ها همدم راهند.
.اما خیابان ها مثل مار
به آزادی
تنیدند.

 

 

 

دلتنگم دلتنگ روزهایی که دلتنگ نبودم.

دلتنگ خودم هستم.

دلتنگه خنده های کسی هستم که خنده های مرا با خود برد.

دلتنگ کسی هستم که قلب مرا با خود برد.

دلتنگ کسی هستم که تمام هستیم رو ازم گرفت.

دلتنگ کسی هستم که غرورم رو ازم گرفت.

دلتنگ کسی هستم که در نبودش توی تاریکی جان دادم.

چرا باید دلم برای کسی تنگ بشه که گریه های مرا نادیده گرفت؟

چرا باید دلتنگ کسی باشم که در آغوش کسه دیگه ای است؟

چرا باید دلتنگ باشم وقتی دلتنگ من نیست؟

 

 

قطار می رود ... تو می روی .... تمام ایستگاه می رود .....

 

و من چقدر ساده ام که سالهای سال ، در انتظار تو

 

کنار این قطار رفته ایستاده ام

 

و همچنان به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده ام!!!

 

 

من از کوچ پرستوها کمی اِنگار می ترسم
نمی دانم چرا از لحظه ی دیدار می ترسم؟
چرا اَمواج از دریا گریزانند و می ترسند؟