آدما دو دستن بنظرم یه دسته از نسل آه و یه دسته از نژاد دَم، آهیا همیشه بدبختن و دمیا همیشه؛ همه دمشونو میبینن حتی دنیا، حتی خدا، شاید مصداق «و از روح خودم در آنان دمیدم» همونان ...

خدایا به عظمتت شکر.

به حباب نگران لب یک رود قسم، غصه ام می‌گذرد.