پیراهنی دخترانه را باد باخود می برد
خنده های دست دوّم زنی
زیر باران خیس می خورد
زنی که نگاهش
تابلویی سه بعدی از پاییز است
چشم هایش
دوستت دارم باصدایی غم انگیز
دست های کبودش
استعاره ای از نیلوفرهای پرپرشده است
این شعر شاید
نوشدارویِ
بر زخم دقایق است
وقتی در قایقی کاغذی و خیس
شقایق دلش
تنهاست !
((دنیا غلامی))
کلمات کلیدی: دنیا غلامی
