بهروز وثوقی تو اینستا نوشته :

" ..مسئولین دعوت کنند.. به ایران می آیم..می خواهم دست به گردن مردم وطنم بیاندازم و به ایران برگردم..اگر دلم می خواهد در آن مملکت باشم..نه اینکه آنجا کار کنم ،نه! می خواهم در وطنم باشم ...هموطنان عزیزم.. من همیشه و همه جا یادتون و به یاد خاکِ پاکِ ایران و زادگاهم بودم و خواهم بود...اینجا درسته همه امکانات هست ‌ولی اینجا خونه من نیست.آیا تو اون مملکت پرده های خاکستری سینما هنوز بوی منو میده؟ من با شما زندگی کردم.مگه می شه ‌سواحل زیبای دریای خزر رو از یاد ببرم ‌مگه جاده کندوان چالوس از یادم می ره! ..صحنه فیلمبرداری همسفر.. ‌جاده شمال.. ماه عسل.. ‌امامزاده داوود.. سوته دلان.. ‌داش آکل و لارستان و ممسنی شیراز..."

+ از وقتی خوندمش دلم داره می ترکه ..چقدر دلتنگه و دلتنگی از تک تکِ کلماتش می باره ..وسطِ برجام و فلسطین و کوفت و زهرمار این پست بدترین ضربه بود به اعصاب و روانم . چرا باید این آدمای عاشق از مملکتِ خودشون دور باشن آخه؟ ابی ..داریوش .. تمامِ این آدما هر کدوم به نحوی دلشون پَر میزنه واسه مملکتشون .فکر کن تمام عمرت و خاظراتِ محشرت برای مملکتت باشه اما دیگه نتونی ببینیش .خیلی ظلمه .بهروز چه خطری داره اومدنش؟ حتی میگه کار هم نمی خوام کنم . فقظ می خوام اونجا باشم !! ... تو تک تک کلماتش فقظ دلتنگی و عشق به مملکت بود تا کینه و نفرت و هر چیزه دیگه ای که اگه داشت هم حق داشت ! ...عمیقا غمگینم .. از بهروز وثوقی رسیدیم به محسن افشانیِ دزده ک و ن ی و از شجریان رسیدیم به تتلوی گ ه .