می برد مرا
سوار خیال
تا سپیدی گیسو
نه فرشته ام
نه شیطان
کولی ام
آخرین کولی سرزمین شب

شاعر خانه ی دوست
شاعر کوچه باغ عشق
وارث آب وخرد
که از باغ ملکوت
بالا رفت
از آفاق ازل آمده بود
وتا اقصای ابدی رفت
گرچه از مردم کاشان بود

چتر ساخته دست آدماست
و سایبانش هم مصنوعی ست
چه کسی میتواند چتری و سایبانی

در آسمانِ صافِ چشمانت اگر من سخت می گردم
آخر ، همینجاها من آن موعود را ،آن روز، گم کردم

آقای قاضی! من برای جُرمهای تازه ام حتا