من از کوچ پرستوها کمی اِنگار می ترسم
نمی دانم چرا از لحظه ی دیدار می ترسم؟
چرا اَمواج از دریا گریزانند و می ترسند؟

دوش با شمع بگفتم که چرا خاموشی
شمع با آه و فغان گفت که نورافشانم
نور من بهر عنایت به ضعیفان باشد
تو کجا،شمع کجا، خنده ی مستانه زنم