امروز کلی ابر سیاه تو آسمون بود. از اون ابر ترسناکا. از اونا که پُشتشون از اون بارون سیلی هاس . اونقدر نزدیک و تُپُل و گنده بودن که گفتم همین الاناس که بیوفته رو سَرِ این آدما . کاش می شد همراهِ این عکسا که چسبوندم وسطِ این صفحه ی سفید هوای دبش و خنکش رو هم پُست کنم . تا وقتی می خونیش هوای باهار باشه که می خوره به صورتت. تهران همیشه هوای عشق نداره مثل این روزا.باید ازش استفاده کرد.مثل کسی که آخرین باهاریه که داره می بینه.